Czy byłe związki czegoś Was nauczyły?

Madzia ;) · Wysłany: 14:01:52, 29 Mar 2008

Pytanie jest dość proste, czy sądzicie że związki które przeszliście (szczęśliwe bądź nie) były dla Was jakąś lekcją?
Może dowiedzieliście sie czegoś ciekawego o sobie?
O swoich wadach/zaletach których wcześniej nie dostrzegaliście?
Zmieniło sie trochę Wasze spojrzenie na miłość, przyjaźń?

Pozdrawiam ;*

Jutka23 · Wysłany: 12:02:34, 30 Mar 2008

Tak zdecydowanie nauczyłam się wielu rzeczy .
I każdy związek jest dla nas lekcja o sobie i o innych.
zawsze czegos ciekawego sie dowiem, czasem nie jest to mile ale mam nauczke na przyszłość..

Zadowolona15

CZuję Sie Jak odrzutek... Sad

Nie miałam nigdy nikogo.....

gŁupia.....

Pati2011

Każde doświadczenie jest lekcją, a co dopiero związek-myślę, że z każdego związku wynosi się wiele. Ja z pewnością nauczyłam się bardzo dużo.

kulkaka

Ja dzieki kazdemu związkowi nauczyłam się bardzo dużo o sobie, dowiedziałam się czego chce i czego nie chce od facetów, dlatego teraz jestem szcześliwa wreszcie z osobą ktora w pełni mi odpowiada.

perelka

Żeby nie robic nic na siłę, wbrew sobie. Nie uszczesliwimy wszystkicg, a przede wszystkim należy pamiętać o własnych potrzebach

perelka

Żeby nie wchodzić dwa razy do tej samej wody

Polo

Zgadzam się z poprzednim postem

imbir

każdy związek czegoś uczy, chyba że ktoś nie chce żadnych wniosków wyciągnąć to i za 10 razem będzie te same błędy popełniał i zastanawiał się dlaczego to i tamto.

kulkaka

A zdarzają się i tacy, którzy nie chcą wyciągnąc żadnych wniosków

kulkaka

Nauczyłam się, że pewnych rzeczy [link widoczny dla zalogowanych]. Smile

wiadro

tak są ludzie którzy będą całe życie dawać sie kopać po głowie i zastanawiać co takiego robią nie tak

aaa4

Z wysilkiem zamrugalem. Biedronka ugrzezla w kropli potu pomiedzy piersiami.

-Auberon zamknal kraine - wyjasnila dobitnie kobieta. - Zamiast po prostu obedrzec gacha ze skory, raz a dobrze odgrodzil Titanie od kolejnych wielbicieli. Zawsze mial sklonnosc do melodramatycznych gestow. A Tarasque i tak w koncu wylazl na swobode i wszystko zaczelo sie od poczatku.

-To moze by go tak znowu ta woda Lethe? - zaproponowalem. - Tyle ze teraz legalnie, juz bez pustelnika.

Chyba ja rozbawilem. Zachichotala, a kropla z biedronka stoczyla sie w dol i zatrzymala tuz nad pepkiem.

-Tarasque nie nabierze sie dwa razy na te sama sztuczke. Nie jest wcale glupi. Nigdy nie byl.

-A ten nowy pomysl Auberona? Ten ze zlotem? - zaryzykowalem pytanie. - Czy sie powiedzie?

Skrzywila sie kwasno.

-Biedny nadety kurdupel. Twierdzi, ze wszystko wie, choc naprawde nie wie nawet, kto mu dzisiaj rogi przyprawia. Na dodatek skapiradlo z niego takie, ze slepemu zebrakowi wybralby z sakiewki ostatni grosz. No, ale to normalne u karlow. Sa jeszcze zachlanniejsze na zloto niz smoki.

-Karlow?! - wykrzyknalem ze zdumieniem.

Widzialem kiedys w lunaparku rodzine karlow. Spiewaly, tanczyly i robily rozmaite sztuczki, a juz najbardziej mi sie podobalo, kiedy obrzucaly sie tortami. Wygladaly calkiem podobnie do czlowieka, tyle ze zaden nie siegal mi wyzej niz do pasa. Glosiki mialy cienkie jak dzieci, a raczki takie mizerne, ze daloby je sie przelamac jak zapalke.

Az mi sie wierzyc nie chcialo, ze tutejsi drza przed takim pokurczem.

-Widze, ze jeszcze nie spotkales naszej najlaskawszej wysokosci - zakpila w odpowiedzi kobieta. - Jakby co, nie wydaj sie ze zdziwieniem. Nasz drogi Auberon bywa dosyc drazliwy i juz niejednego przesmiewce kazal skrocic o glowe. A uciec od niego nie ma jak, odkad zamknal kraine czarem, trzyma nas tu jak muchy na lepie. Szkoda. Tam u was trafialy sie naprawde przyjemne rozrywki.

Posmutniala. Biedronka tymczasem wedrowala coraz nizej i wlasciwie nabieralem checi, zeby znowu troche popocieszac moja przyjaciolke znad stawu.

-No, ale teraz Auberon moze sie przeliczyc - podjela po chwili dziarskim glosem. - Raz otwarte, sciezki beda sie poszerzac coraz bardziej. Wydawalo mu sie, glupkowi, ze utrzyma je w tajemnicy. Ciekawe jak, skoro ogien i zelazo zaczely spadac ludziom na glowy, a wicher dzien po dniu nawiewal trujace dymy? - dodala z przekasem. - Mieli moze uwierzyc, ze to ksiezyc na nich pluje? Na domiar zlego jeden z takich wybuchajacych kamieni obudzil Tarasque'a. A Auberon, skapiec, zamiast od razu sciezki zapieczetowac i na wlasna reke rozprawic sie z gadzina, poskapil zlota ze skarbca i poslal swoich gwardzistow do was, na druga strone. Wtedy dopiero materia czarow zaczela sie pruc na dobre, bo od kazdego przejscia sciezki poszerzaja sie i coraz latwiej je odszukac. Juz nawet Tarasque je zweszyl, juz kombinuje, jak sie stad wyrwac.

Zmarszczylem brwi, choc widok czerwonej kropki biedronki, ktora powoli przesuwala sie po krzywiznie brzucha, nie sklanial mnie przesadnie do myslenia. Tarasque stanowil problem, fakt. Chociaz gdyby go tak pogonic na okopy Boszow... - zaswitalo mi nagle w glowie.

Tyle ze on mi wygladal raczej na krewniaka Hunow. Nie wiadomo, czyby zaraz nie skrecil ku naszym liniom.

-Dlatego wlasnie Auberon musi sie z nim rozprawic, i to szybciutko - mowila dalej. - Bo jesli Tarasque raz przejdzie na wasza strone, sciezki po prostu sie rozleza i cala kraina wpadnie z powrotem do waszego swiata.

-A ty czego bys chciala? - zapytalem z roztargnieniem.